This statement captures how sex workers perceive corruption in their daily lives. This article seeks to amplify their voices, delving into their experiences with corruption. Readers will gain insight into how systemic bribery and discriminatory laws intersect to exploit and impact the lives of sex workers in Thailand.

The post Fight to Decriminalization on Sex Work in Thailand & the Systemic Corruption appeared first on People’s Empowerment Foundation.

เพียงแค่เหตุการณ์การรัฐประหารสถานการณ์การสู้รบในพม่าตั้งแต่ปี 2021 ส่งผลให้มีผู้ลี้ภัยจำนวนโดยประมาณ 1,330,591 โดยส่วนมากจะลี้ภัยไปยังประเทศเพื่อนบ้านทั้งอินเดีย บังคลาเทศและไทย และในทุกวันนี้จำนวนผู้ลี้ภัยมีแนวโน้มที่จะเพิ่มมากขึ้น

การ์ตูนสิทธิมนุษยชนตอนที่ 5 “ผู้ลี้ภัย” 

ผู้ลี้ภัยเป็นหนึ่งประเด็นที่มีหลักจารีตประเพณีสากลระหว่างประเทศรับรองให้สิทธิผู้ลี้ภัยนี้ต้องถูกรับรองตามหลักจารีตสากลแม้ว่าจะไม่มีกฎหมายรองรับในประเทศนั้น  ๆ ก็ตาม ทุกประเทศจะต้องไม่ส่งคนเหล่านี้กลับประเทศ หากนำไปสู่ภัยอันตรายหากส่งผลถึงชีวิตและการถูกละเมิดสิทธิมนุษยชน 

ในทุก ๆ วันนี้ จากสถานการณ์ความไม่สงบทางสงครามในหลายประเทศ เชื่อหรือไม่ว่าพวกเราทุกคนอาจเคยเดินผ่านผู้ลี้ภัยมาแล้วในชีวิตประจำวัน โดยที่ทุกคนอาจจะไม่ได้ตระหนักว่าเค้าเหล่านั้นคือ “ผู้ลี้ภัย” นี่เป็นสิ่งหนึ่งที่เราคงหลีกเลี่ยงไม่ได้ มาร่วมทำความเข้าใจผู้ลี้ภัยเพื่อให้พวกเราสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างเข้าใจเพื่อนมนุษย์กันผ่านการ์ตูนสิทธิมนุษยชนในตอนที่ 5 ผู้ลี้ภัย

“ที่มาของคำว่าผู้ลี้ภัย”

คำว่าผู้ลี้ภัยโดยตามประวัติศาสตร์มาจากภาษาฝรั่งเศสว่า Refugie ในปี 1685 ถูกใช้ครั้งแรกโดยพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ส่งผลให้เกิดผู้ลี้ภัยทางการเมืองกลุ่มแรกๆหลังจากการยกเลิกพระราชกฤษฎีกาน็องต์ (The Edict of Nantes) และในช่วงสงครามโลก มีผู้ลี้ภัยจำนวนมากเกิดขึ้นมาจากภัยสงคราม ความขัดแย้งทางการเมืองและชาติพันธุ์ รวมถึงการแย่งชิงทรัพยากร 

“อนุสัญญาผู้ลี้ภัย 1951” และ “พิธีสารเลือกรับ 1967” 

ในบริบทสากลโลกอนุสัญญาผู้ลี้ภัย 1951 ในปัจจุบันได้ถือกลายเป็นหลักจารีตประเพณีสากลที่ทุกประเทศล้วนต้องปฏิบัติตามเพื่อคุ้มครองผู้ลี้ภัยและห้ามส่งกลับหากมีภัยอันตราย ในตอนแรกอนุสัญญาผู้ลี้ภัยถูกออกแบบโดยมีข้อจำกัดเฉพาะบุคคลที่ลี้ภัยตั้งแต่ก่อนวันที่ 1 มกราคม 1951 และถูกจำกัดในโซนยุโรป ต่อมาจึงได้ออกพิธีสารเลือกรับในปี 1967 ในการขยายขอบเขตและยกเลิกข้อจำกัดจากบริบทยุโรปสู่ผู้ลี้ภัยทั่วโลก 

“มองมิติผู้ลี้ภัย ผ่านอาเซียน”

แม้ว่าอนุสัญญาผู้ลี้ภัยจะเป็นอนุสัญญาที่ทั่วโลกต่างให้ความสำคัญและยอมรับเป็นหลักจารีตสากลนั้น แต่ประเทศในอาเซียนนั้นมีเพียงแค่ 2 ประเทศเท่านั้นที่ลงนามได้แก่ ประเทศกัมพูชาและฟิลิปปินส์

ประเทศไทยถึงแม้จะเป็นประเทศที่มีความเกี่ยวข้องกับผู้ลี้ภัยมากที่สุดประเทศหนึ่ง ยกตัวอย่างตั้งแต่เหตุการณ์เขมรแดง สงครามเวียดนามหรือแม้แต่ปัญหาความไม่สงบในพม่า รัฐบาลไทยไม่ว่าในสมัยใดก็ไม่มีเจตนาในการรับรองอนุสัญญาฉบับนี้เลย 

“UNHCR สำนักงานข้าหลวงใหญ่สิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติ”
UNHCR United Nations High Commissioner for Refugees หรือสำนักงานข้าหลวงใหญ่สิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติ เป็นองค์กรระดับสากลที่ถูกแต่งตั้งโดยผ่านที่ประชุมสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติผ่าน Resolution 319 (IV) เมื่อปี 1949 โดยมีจุดประสงค์เพื่อทำงานช่วยเหลือผู้ลี้ภัยทั่วโลก นอกจาก UNHCR แล้วยังมีองค์กรด้านสิทธิฯ รวมถึงบุคคลทั่วไปมากมายที่ยังคงให้การช่วยเหลือผู้ลี้ภัยตามหลักสิทธิมนุษยชนและหลักมนุษยธรรม

มีคำนิยามที่เกี่ยวข้องผู้ลี้ภัยมากมายทั้ง คนไร้รัฐ (stateless person) คนผลัดถิ่น (internally displaced person / IDP) ผู้แสวงหาผู้ลี้ภัย (Asylum-seeker) ผู้ลี้ภัย (Refugee) การตั้งถิ่นฐานใหม่ (Resettlement) คำนิยามเหล่านี้แม้จะดูมีความหมายใกล้เคียงกันแต่ก็มีความแตกต่างกันในเชิงบริบทพอสมควร หากเรามีการเข้าถึงคำนิยามที่ถูกต้องจะทำให้สามารถเข้าใจถึงบริบทของสถานะที่คนเหล่านี้กำลังเผชิญอยู่ 

ผู้ลี้ภัย คือ บุคคลที่เดินทางลี้ภัยหลบหนีออกจากประเทศบ้านเกิด เนื่องจากภัยประหัตประหาร ภัยสงคราม การถูกละเมิดสิทธิมนุษยชน รวมถึงปัญหาความขัดแย้งทางเชื้อชาติ สัญชาติ ศาสนา ความเชื่อและความคิดเห็นทางการเมือง 

อนุสัญญาผู้ลี้ภัย 1951 ได้ถือกลายเป็นหลักจารีตประเพณีที่แม้จะไม่ได้ลงนามในอนุสัญญาก็จำเป็นต้องพึงปฏิบัติตาม โดยหลักการพื้นฐานนี้เรียกว่า Non-Refoulment 

ในประเทศอาเซียนมีเพียงแค่สองประเทศที่ลงนามในอนุสัญญานี้คือ ประเทศกัมพูชาและฟิลิปปินส์

The post การ์ตูนสิทธิมนุษยชน ตอนที่ 5 “ผู้ลี้ภัย” appeared first on People’s Empowerment Foundation.

Fact-finding humanitarian report, PEF visited the field for donations and monitored the situation of IDPs after the recent massive fight in the Myawaddy area, investigating the condition of IDPs. This report essentially reviews the needs of IDPs after impacted by armed conflict.

Please access to the full report: https://drive.google.com/file/d/1C9V8P1wRqSfPLG5VJNtgSd0kDGu-e5By/view?usp=sharing

The post Fact-Finding Humanitarian Report appeared first on People’s Empowerment Foundation.

หลายคนอาจจะเคยได้ยินคำว่า “กสม” หรือคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนบ้าง แต่หลายคนอาจจะยังไม่รู้ถึงหลักการพื้นฐานและที่มาของ กสม และเหตุผลของการตั้งสถาบันสิทธิมนุษยชนในประเทศ

โดยคำนิยามของ GANHRI (Global Alliance of National Human Rights Institutions) สถาบันสิทธิมนุษยชนจะต้องทำหน้าที่สำคัญในการรณรงค์และคุ้มครองสิทธิมนุษยชนแก่ทุกคนภายใต้อธิปไตยของประเทศนั้น สถาบันสิทธิฯควรถูกก่อตั้งโดยถูกรับรองจากรัฐธรรมนูญและรัฐบาล โดยมีอำนาจในการทำงานตรวจสอบและคุ้มครองสิทธิมนุษยชนแก่คนทุกคน  สถาบันสิทธิฯควรจะได้รับงบประมาณที่เหมาะสมจากรัฐในการทำงาน และควรมีความเป็นอิสระในการทำงาน ไม่ควรถูกครอบงำโดยอำนาจของรัฐหรืออำนาจใดๆ บทบาทหนึ่งที่สำคัญคือการที่มีอำนาจในการนำเสนอแนวทางแก้ไขปัญหาด้านสิทธิมนุษยชนแก่รัฐบาลในประเทศนั้นๆ และสถาบันสิทธิฯควรยึดถือหลักการสิทธิฯสากลเพื่อพัฒนาให้ประเทศเหล่านี้มีการพัฒนาด้านสิทธิฯให้เป็นไปตามหลักการสากล

ตามหลักการสากล “ทุกประเทศ” ควรมีสถาบันสิทธิมนุษยชนเพื่อคอยทำหน้าที่ตรวจสอบและคุ้มครองสิทธิมนุษยชนในตอนนี้ขอเชิญทุกคนมาร่วมเรียนรู้ด้วยกันถึงกลไกสิทธิมนุษยชนระดับชาติ ถึงที่มา บทบาทและความสำคัญของสถาบันสิทธิมนุษยชนด้วยกัน

#NHRI #NHRCT #PEF #humanrights

หลักการการก่อตั้งสถาบันสิทธิมนุษยชนในระดับประเทศนั้นจริงๆ เป็นหลักการสากลที่มาจากที่ประชุมในเวทีของสหประชาชาติ ซึ่งถูกพูดถึงครั้งแรกในปี 1946 โดยมีข้อเสนอจาก สภาเศรษฐกิจและสังคมของสหประชาชาติได้เสนอให้แต่ละรัฐบาลก่อตั้งสถาบันสิทธิมนุษยชนระดับประเทศ เพื่อทำงานรณรงค์และคุ้มครองสิทธิมนุษยชนในแต่ละประเทศ ซึ่งข้อเสนอนี้มีการก่อนการเกิดขึ้นของปฏิญญาสิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติ 2 ปี

จากนั้นใช้เวลาอีกหลายปีจนถึงปี 1978 คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนของสหประชาชาติ ได้ผลักดันประเด็นนี้อีกครั้งในที่ประชุมใหญ่ของสหประชาชาติ (General Assembly) อีกครั้ง

จนในปี 1991 ได้เกิดการฝึกอบรมครั้งแรกเกี่ยวกับการจัดตั้งสถาบันสิทธิมนุษยชนระดับประเทศ ในประเทศฝรั่งเศส จึงเกิดหลักการพื้นฐานของสถาบันสิทธิมนุษยชนขึ้น เรียกว่า “หลักการปารีส” (Paris Principle) ซึ่งสถาบันสิทธิฯในทุกประเทศจำเป็นต้องยึดตามหลักการปารีสนี้ เป็นคุณลักษณะพื้นฐานของสถาบันสิทธิมนุษยชนในทุกประเทศ

ในปี 1993 ได้มีการก่อตั้งองค์กรสากลที่คอยตรวจสอบสถานการณ์ทำงานของสถาบันสิทธิฯระดับชาติทั่วโลก (ตอนนั้นใช้ชื่อว่า the International Coordinating Committee of the National Institute: ICC) ซึ่งในภายหลังในปี 2016 ได้เปลี่ยนชื่อเป็น Global Alliance of National Human Rights Institutions (GANHRI) โดยมีบทบาทสำคัญในการสนับสนุนสถาบันสิทธิฯในทุกประเทศ และให้การรับรองสถานะของสถาบันสิทธิฯในแต่ละประเทศว่าเป็นไปตามหลักการปารีสหรือไม่

TIP: ประเทศแรกที่ตั้งสถาบันสิทธิมนุษยชนได้แก่ ออสแตเรีย ซึ่งก่อตั้งในปี 1970 ซึ่งต่อมาประเทศนิวซีแลนด์และฟิลิปปินส์ได้ก่อตั้งตามมา  

หลักการปารีส (Paris Principle) ถือเป็นหลักการสำคัญพื้นฐานของสถาบันสิทธิมนุษยชนระดับชาติ โดยรัฐบาลทุกรัฐจะต้องให้บทบาทและอำนาจพื้นฐานในการทำงานด้านสิทธิมนุษยชนดังนี้

1. มีเป้าหมาย ในการทำงานรณรงค์และคุ้มครองสิทธิมนุษยชน

2. มีอำนาจและหน้าที่ ในการให้ข้อเสนอแนะและติดตามสถานการณ์สิทธิฯที่ถูกร้องเรียน รวมถึงการให้การศึกษาสิทธิมนุษยชน

3. มีความเป็นอิสระจากรัฐบาล สถาบันสิทธิฯต้องมีอิสระจากรัฐ โดยต้องถูกรับรองโดยกฎหมายและรัฐธรรมนูญ

4. มีความหลากหลาย คณะกรรมการสิทธิฯควรประกอบด้วยตัวแทนที่มาจากความหลากหลายทางสังคม

5. มีอำนาจในการตรวจสอบ ต้องอำนาจในการตรวจสอบและสามารถเข้าถึงเอกสาร หลักฐานต่างๆในการตรวจสอบ

6. มีทรัพยากรที่เพียงพอและเหมาะสม ต้องได้รับเงินสนับสนุน เจ้าหน้าที่ ในการทำงานด้านมนุษยชนอย่างเพียงพอและเหมาะสมในการดำเนินงาน

7. มีความร่วมมือ ต้องทำงานร่วมกับสถาบันด้านสิทธิฯประเทศอื่นๆ รวมถึงองค์กรภาคประชาสังคม

8. ร่วมมือกับกลไกระหว่างประเทศ ต้องทำงานร่วมกับกลไกสิทธิฯระหว่างประเทศระดับสากลและภูมิภาค  

GANHRI จะมีบทบาทในการประเมินตามหลักเกณฑ์สถาบันสิทธิฯในแต่ละประเทศ ตามหลักการปารีส โดยแบ่งเป็น 3 ลักษณะ ได้แก่

• สถานะ A – สถาบันสิทธิฯที่ทำงานตามหลักการปารีส
• สถานะ B – สถาบันสิทธิฯที่ทำงานตามหลักการปารีสได้เพียงบางส่วน
• สถานะ C –  สถาบันสิทธิฯที่ไม่ได้ทำงานตามหลักการปารีส

อย่างไรก็ดีสถาบันสิทธิฯระดับประเทศนั้น ต้องมีการทำงานร่วมกันในระดับภูมิภาคจนถึงระดับสากลโลกด้วย ในแต่ละภูมิภาคได้มีการสร้างรูปแบบการทำงานระหว่างภูมิภาคเพื่อประชุมและหารือในประเด็นสิทธิฯ ระหว่างภูมิภาค โดยแบ่งเป็น 4 ภูมิภาคได้แก่

• The Network of African National Human Rights Institutions มีสมาชิกร่วม 33 ประเทศ
• The Network of National Institutions for the Promotion and Protection of Human Rights in the Americas มีสมาชิกร่วม 18 ประเทศ
• The Asia-Pacific Forum of National Human Rights Institutions มีสมาชิกร่วม 28 ประเทศ
• The European Group of National Institutions for the Promotion and Protection of Human Rights มีสมาชิกร่วม 37 ประเทศ

ปัจจุบันในภูมิภาคอาเซียนมีสมาบันสิทธิมนุษยชนแค่เพียง 5 ประเทศเท่านั้น ได้แก่ พม่า ไทย ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซียและมาเลเซีย

ในส่วนของสถาบันสิทธิมนุษยชนของไทยนั้น ได้เริ่มก่อตั้งขึ้นเมื่อปี 2004 และมีชื่ออย่างเป็นทางการว่า “คณะกรรมการสถาบันสิทธิมนุษยชนประเทศไทย: กสม” (The National Human Rights Commission Thailand: NHRCT) โดย กสม ของไทยคณะปัจจุบันนั้นได้ถูกรับรองโดยรัฐธรรมนูญปี 2560 มาตรา 246 และ 247 และได้มี พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ (พรป) ว่าด้วยคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งประชาติ 2560 ประกอบคู่กันอีกฉบับ ซึ่งมีอำนาจในการกำหนดบทบาทของ กสม ไทยในปัจจุบัน

โดย พรป ว่าด้วยคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งประชาติ 2560 ได้กำหนดกระบวนการคัดสรร กสม ซึ่งมาจากการแต่งตั้งทีมคัดสรรและต้องได้รับการรับรองโดยวุฒิสภา (สว)

กสม ของไทยเคยถูกลดสถานะให้เป็น B ครั้งหนึ่งในปี 2015 และได้กลับมาเลื่อนสถานะเป็น A อีกครั้งในปี 2022

ตามรัฐธรรมนูญ 2560 กสม มีจำนวนคณะกรรมการ 7 คน ในปี 2563 มีงบประมาณในการทำงาน 222 ล้านบาท และมีเจ้าหน้าที่ทั้งหมด 276 คน รวมถึงปัจจุบันมีศูนย์ประสานงานทั่วประเทศไทย 12 ศูนย์

กล่าวโดยสรุป สถาบันสิทธิมนุษยชนนั้นเป็นหลักการสากลในการผลักดันและสนับสนุนให้สมาชิกของยูเอ็นมีการก่อตั้งสถาบันสิทธิฯในประเทศ โดยควรยืนอยู่บนหลักการปารีส (Paris Principle) ที่ยึดถือเป็นหลักการพื้นฐานของสถาบันสิทธิฯ เพื่อทำงานสนับสนุนและคุ้มครองสิทธิมนุษยชนภายใต้ขอบเขตอำนาจของรัฐบาลไทย และต้องมีความเป็นอิสระจากรัฐบาล

การทำงานของสถาบันสิทธิฯเหล่านี้ จะถูกทบทวนและตรวจสอบโดย Global Alliance of National Human Rights Institutions (GANHRI) ซึ่งจะทำงานคอยตรวจสอบว่าสถาบันสิทธิฯเหล่านี้ทำงานตามหลักการปารีสหรือไม่ และคอยกำหนดให้การรับรองสถานะคุณของสถาบันสิทธิฯในแต่ละประเทศ

ในอาเซียนปัจจุบันมีสถาบันสิทธิฯเพียงห้าประเทศเท่านั้น ได้แก่ เมียนม่า ไทย ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซียและมาเลเซีย ซึ่งมีเพียงประเทศเมียนม่าเท่านั้นที่มีสถานะ B

The post การ์ตูนสิทธิมนุษยชน ตอนที่ 4 “คณะกรรมการสิทธิมนุษยชน” appeared first on People’s Empowerment Foundation.

On 24-25 February 2024, PEF co-organized a closed-door meeting with the Regional Center for Social Science and Sustainable Development (RCSD), Chiang Mai University, and The Institute of Security and International Studies (Thai ISIS). The meeting aims to strengthen security measures, address the humanitarian needs of ethnic groups along the border, and enhance collaboration among Thailand and other ethnic groups. 56 participants actively participated in the meeting.

The meeting produced 11 recommendations within three thematic topics: humanitarian aid, enhanced engagement, and displaced persons, refugees, and migrants.

The post Recommendations from “Closed Door Workshop on Advancing the Thai-Foreign Policy on Ethnic Groups Along the Thai-Myanmar Border” appeared first on People’s Empowerment Foundation.

“It was found that the IDPs in the eastern part of Salween are in desperate need of humanitarian assistance on food, education, medicine, etc. Since relying only on humanitarian aid is not possible for long-term survival, it is important for the international community to support the IDPs for self-reliance by creating opportunities and providing resources for income generation such as financial support for farming and breeding, vocational-based production, creating markets for products by the IDPs. Additionally, other means of community development, such as enhancing the education opportunities and resources for the IDP children, knowledge training, and providing resources for community facilities, are urgently necessary.” 

Delving into certain situations, the newly published report “Updated Situation of IDPs” discloses the current situation of IDPs by the People’s Empowerment Foundation. 

The post Updated Situation of IDPs appeared first on People’s Empowerment Foundation.

The post Education Barriers for Children from Migrant and Refugee Communities in Thailand appeared first on People’s Empowerment Foundation.

All over the world, there are a lot of international treaties and conventions. Does anyone know how many human rights treaties exist? We, as global citizens and each government can participate with those treaties?

The People Empowerment Foundation invites everyone to study together with us through the cartoon series in Chapter 2, The International Human Rights Treaties.

#PEF #peoplesempowermentfoundation #มูลนิธิศักยภาพชุมชน

What is a treaty?
A treaty is an agreement, signed contract, or document for a formal international document that contains “binding” practice that must be implemented by each government. The general nature of treaty can be divided into two main periods: The first period: before the establishment of the United Nations (UN): Most treaties during this period contained issues of war, colonization, and territorial possession, taking advantage of political power and exploiting national resources between countries.

After establishing the UN, many treaties have been created to promote peace following the principles of the United Nations Charter.

How many human rights conventions do we currently have?
The answer is “9 treaties”. However, some human rights treaties also have additional documents known as “Optional Protocols”, which are supplementary to each Convention.

For example, The International Covenant on Civil and Political Rights in 1976 was additionally accompanied by the First Optional Protocol, allowing citizens to submit complain directly to the Human Rights Committees if there is a violation of human rights by the state (Thailand did not sign). Later, there was a second Optional Protocol containing content about abolishing the death penalty (Thailand did not also sign it). Therefore, there are relatively three civil rights treaties in total.

1. International Covenant on Civil and Political Rights 1976 (Thailand signed)
2. First Optional Protocol International Covenant on Civil and Political Rights 1976 (Submission of complaints directly to the Human Rights Committees) (Thailand has not signed)
3. Second Optional Protocol International Covenant on Civil and Political Rights 1991 (Abolition of the Death Penalty) (Thailand has not signed it)

Tip
International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination = CERD
International Covenant on Civil and Political Rights = ICCPR
International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights = ICESCR
Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination against Women = CEDAW
Convention against Torture and Other Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment = CAT
Convention on the Rights of the Child = CRC
International Convention on the Protection of the Rights of All Migrant Workers and Members of their Families = ICMRW
Convention on the Rights of Persons with Disabilities = CRPD 
International Convention for the Protection of all Persons from Enforced Disappearance = ICPPED

The review process among treaties will be similar, but not all are the same.
The process can be recognized into 5 steps

1. Report preparation steps
2. Prepare to enter the review process.
3. Report consideration (review)
4. Summary of recommendations (Concluding Observation)
5. Implementation of recommendations

The general civil societies can also submit a parallel report (Shadow Report) to the Treaty Committees. Then, the Treaties Committees can consider raising the civil society’s concerns to the government while considering the report.

Table comparing the similarities and differences of the nine conventions.

Table of signing treaties by ASEAN governments (Information at the end of 2022)

There are three characteristics of the approval process for human rights treaties.

1. Signature: expresses the intention to become a party to the treaties, and the government implicitly requests time to go back and review national laws and conditions within the country before ratifying.

2. Ratification: is to be a party to the convention, and it is necessary to enter the review process of the treaty committees.

3. Accession: is the step that goes to ratification immediately.

In addition to reviewing, the Treaty Committees can issue “General Comments” to all state parties for guidance to be implemented in the country and enable state parties to achieve the objectives of the treaties.

In summary, human rights treaties are international agreements that aim to advance human rights in specific areas of each treaty. Its treaties also have a monitoring mechanism by the Treaties Committees. When a government ratifies a convention, it is bound by the treaties and is subject to under-review mechanisms.

There are currently nine major human rights conventions, and the civil society can submit parallel reports to the treaty committees.

The People’s Empowerment Foundation invites anyone interested to submit a report to the treaty committee to be part of the mechanism for developing human rights together.

If anyone wants to learn more or organize training at any level, please contact the People’s Empowerment Foundation via the foundation’s message

The post Human Rights Cartoon Series Chapter 2 “International Human Rights Treaty Bodies” appeared first on People’s Empowerment Foundation.

What is the origin of the UPR mechanism? How does it work? How do ordinary people come to participate? The People’s Empowerment Foundation (PEF) invites everyone to come and learn together through the human rights cartoon series 1 “UPR Human Rights Monitoring Mechanism”.

The human rights mechanism UPR (Universal Periodic Review) is the mechanism to “monitor and investigate” the human rights situation among all 193 UN member governments. Every government must be a joint monitor and be inspected every four and a half years from UN Member States (peer to peer). UPR will be held at the National Human Rights Council in Geneva, Switzerland. The UPR mechanism is designed under the principle of “universality”, “impartiality”, “objectivity”, “non-selectiveness (non-discrimination)” and “cooperation” with the aims of working creatively on human rights issues. It is not intended to attack and denounce any governments. Furthermore, it must have reliable information and doesn’t take too long time.

How is UPR established?

After the emergence of the Declaration of Human Rights in 1945, the United Nations appointed the United Nations Commission on Human Rights. Its duty was to give suggestions to Economic and Social Council (ECOSOC). Hereafter 60 years, Human Rights Committees unenabled to solve human rights problems. Moreover, many times, the violators are the government.Later on, UN Secretary-General Kofi Anand issued a statement, “In Larger Freedom,” criticizing the UN’s system for its ineffectiveness and proposing the creation of the United Nation Human Rights Council. and changing the structure of the United Nations Eventually, the establishment of United Nation Human Rights Council was approved through United Nations General Assembly Resolution 60/251 on 15 March 2006. The emergence of the Human Rights Council led to the establishment of the UPR mechanism under the United Nation Human Rights Council. Thailand just passed third cycle of UPR review on November 10, 2021.

The process of UPR reviewing could be divided into 3 important phases: 
1. “Before” UPR review period
This is the report submission period when every human rights report from any organizations or individual which has an opinion on the human rights situation will be published to Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights (OHCHR). All submitted reports will be uploaded to the OHCHR website. Everyone can read before the actual UPR review day.

2. UPR review period
States under human rights review must go to Geneva to receive human rights recommendations from other UN member states. It is necessary that the state under review to give a response to all recommendations, whether to accept or not accept.

3. Implementation
The state under review have to implement those accepted recommendations within the country such as issuing policies, enacting laws to protect rights of people. The UN organizations and civil societies including individuals can take crucial roles to monitor an implementation of states. After around 4.5 years, a state must come back for the next cycle of UPR to be reviewed on human rights situation again.  

Who can submit UPR report? How many groups can it be divided into?

Submission of reports can be divided into three forms of reports.
1. State or Government reports
All governments are required to submit state UPR reports to OHCHR.

2. United Nations report
Diverse UN agencies can submit UPR reports.

3. Civil Society reports
All civil society organizations can directly submit UPR reports. So that many state members can come and read the civil society reports and state members can raise a recommendation from civil society reports during UPR review.

The UPR Cycle and Session.

Every UPR cycle takes approximately 4 and a half years to review the human rights situation in every country around the world.

In 1 cycle, the review cycle will be divided into segmentation called “Sessions”, approximately 12-13 sessions per 1 Cycle.

In 1 session, approximately 14-16 state countries will be under reviewed.

The chairman of working groups will be changed every session.

***Currently, the UPR is in Cycle 4. Thailand will enter the review process in session 53 in October-November 2026

During the UPR process, the state under review can respond in three ways.
1. Accept is committing to accept recommendations to implement in the country.
2. Note to clarify and acknowledge the recommendations. (neither reject nor accept)
3. Reject is expressing the state does not commit the recommendations.

This image attempts to show an overview of what happened among ASEAN governments during UPR 1^st Cycle and the depiction could demonstrate that how ASEAN governments responded to the recommendations, both accepted or rejected. 

The depiction of the outcome of the ASEAN governments’ performance during Cycle 2. During this period, many governments intended to avoid using the word “reject” replacing by using the word “note”.

This picture is the depiction of the results of the ASEAN government’s response toward recommendations during UPR Cycle 3. Due to Myanmar was reviewed under UPR process before the coup day (1 February 2021), that was why there were no recommendations regarding Myanmar’s coup in the UPR stage.

On this page, our team has tried to collect the recommendations that ASEAN countries announced “do not accept (note)” in the UPR process in Cycle 3. From this information, it could implicitly illustrate the notion of ASEAN state’s thoughts on resisting and rejecting the idea of human rights in some issues. However, if looking at the overall picture, ASEAN governments have tendency to be more authoritarian regime in term of ideas and approaches.

The UPR is the human rights monitoring mechanism at the United Nations level. It has the characteristic that the government has the right to monitor and investigate other UN member states (peer to peer review). However, a civil society and the general public can participate by submitting UPR reports regarding the situation of human rights to the UN.

Although the UN member states are essential in the UPR process, the People’s Empowerment Foundation (PEF) would like to invite all people in both Thailand and ASEAN to be part of this mechanism by submitting a UPR report. So that everyone can be a part of the mechanism to jointly develop human rights.

If anyone has more question or want to organize training about human rights at anywhere.

Please contact the People’s Empowerment Foundation (PDF) via social media message platform.

The post What is the UPR (Universal Periodic Review) Human Rights Mechanism? appeared first on People’s Empowerment Foundation.

The working group, PEF and total 25 joint-writers, aims to take this UPR 39 sessions opportunity to promote engagement of youth and expanding a human right network using UN human rights mechanism. The working
group created an inclusiveness process to encourage new individual writers to participate through online registration, all writers voluntarily registered. The writers consist with diverse background human rights such as youths who involved with democratic movement, social welfare, working in vulnerable NGO sector etc. It must be noted that some writers could not represent organization because many are not working in NGOs, some are still students, but they are willing to promote human rights situation in Thailand through the UPR mechanisms. The news in the endnote session are additional sources for more detail information. All writers had to join online UPR and
human rights trainings before writing procedures.

These activities are following below.
13 January 2021 Open call online for registration joint-statement, 238 registered.
22 January 2021 Human Rights Online Class on topic “Review, Challenges, and Move forward for next Thailand 3rd UPR Cycle”1
30 January 2021 “Understand UPR Mechanism Workshop”
6 February 2021 “UPR Writing Training”
27 February 2021 Joint-writers submitted reports (25 joint-writers).

Anyone can access to report through OHCHR website link https://www.ohchr.org/en/hr-bodies/upr/uprth-stakeholders-info-s39 joint-submission 22.

The post Thailand UPR Network 2021 Joint Submission: UPR 2021 Report appeared first on People’s Empowerment Foundation.